อยากจะลืมใครซักคน
เมื่อหยาดฝนพรั่งพรหมพลิ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเค้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงคราแรกที่เราพบกัน
มรสุมที่หาดสีทอง
นำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้าคำรามเธอกลัว
ตัวของเราหนาวสั่น
สื่อดวงตาสัมพันธ์
อบอุ่นพลันสองรา
ความรักเราเคยสดชื่น
แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดๆ
ปล่อยฉันไว้กลางฝน
ความรักเราเคยสดชื่น
แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดๆ
ปล่อยฉันไว้กลางฝน
มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่น
ราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศ
แต่ไม่อาจห้ามใจ
อยากมีเธอชิดใกล้
แต่เธอคงไม่คืน
ที่เธอลาฉันไป
แต่เธอคงไม่คืน
ที่เธอลาฉันไป
แต่เธอคงไม่คืน
ที่เธอลาฉันไป
อยากจะลืมใครสักคน